Eskiye hep bir özlem vardır ya… Hayatımın bu döneminde ben geçmişe özlem duymuyor, gelecek ile ilgili planlar yapmıyor, sadece ‘an’ ı yaşıyorum. Günübirlik şehirlerde, yeni insanlarla zaman geçiriyorum, sonra yoluma devam ediyorum. Önemli olan yolda olmak benim için…Yol çok şey öğretiyor insana! Hayatına değdiğim insanlarda oluyor bazen…
Çok kişi soruyor : ”Nereye kadar böyle!”
Cevabım açık, net ve hep aynı >> Ölene kadar yaşayacağım!
Balat’ın eski sokakları bana hep yaşanmışlıkları hatırlatır. Hala yaşanan hikayeleri… Ne çok hikaye, ne çok yaşanmışlık var memleketimin her bir köşesinde…Kısa sürede çok hikaye biriktirdim. Her birini ya yazacağım ya da youtube da anlatacağım. Santim santim çürümeden, eskimeden, yıllanmadan yapacağım…
Bu sene hiç söylemediğim kadar çok yaşımı söyledim, söylemek zorunda kaldım. O kadar çok soruldu ki… (!) 27 artık benim için sadece bir rakam olarak kaldı. Numara olarak değerine takılmadığım, önemini yitiren bir hal aldı. Çünkü ruhum 19, bilemedin 20! Zaman ve yaş kavramı kafamda tamamen yok olmuş durumda. ‘An’ ı yaşamak efsane bir duygu (:
Bir fotoğrafımın altına yazmıştım. ‘Zihninizde demir parmakların olmadığı bir güne uyanmanızı diliyorum.’ diye…Şimdi yine ve üstüne basa basa söylüyorum : Zihninizde demir parmakların olmadığı zamanlar geçirmeniz temennisi ile….
Sevgi ile kalın..
24Haziran2017
Ceket // Fatma Killik
Çanta // Mardin usulü ( İzmir’den bir abinin hediyesi )
Yüzüklerim // Beşiktaş’ta esnaftan (:
Leave a Reply